Jaar: 2006
Land: Amerika
Duur: 141 minuten
Op 19 februari 1945 begon, na wekenlange bombardementen, de slag om Iwo Jima. Een vulkanische rots met een strand in de Pacific wiens enige strategische belang het vliegveld was. Iwo Jima was slechts een van de vele eilandjes waar hevig om gestreden werd maar kreeg grote bekendheid wegens de iconische foto van de Amerikaanse mariniers die de vlag hijsen. Het verhaal van de foto en de vlag werd verteld in Flags of Our Fathers. In tegenhanger Letters From Iwo Jima verteld regisseur Clint Eastwood het verhaal opnieuw maar dan vanuit Japans oogpunt.
Terwijl de Amerikaanse invasiemacht nadert krijgt Generaal Tadamachi Kurabayashi (Ken Watanabe) het bevel de verdediging van Iwo Jima te organiseren. Steun van de Japanse marine of luchtmacht is er niet en in plaats van de gebruikelijke, kansloze stellingen op het strand besluit Kurabayashi gebruik te maken van het vulkanische gesteente en graaft een uitgebreid gangenstelsel. Wat een snelle ondergang had moeten worden werd een 40-dagen durende strijd.
Letters From Iwo Jima volgt meerdere Japanse soldaten. Zo is er naast Kurabayashi de Olympische medaille winnaar Baron Nishi, de commandant van de tankdivisie die Kurabayashi steunt in zijn onorthodoxe strategie om zijn huid zo duur mogelijk te verkopen. Er is colonel Adachi die de orders om zich terug te trekken negeert en zijn troepen beveelt zelfmoord te plegen. We zien de bakker Saigo die zich wel terug trekt om vervolgens bijna geëxecuteerd te worden wegens vermeende lafheid. We maken kennis met nieuwe rekruut Shimizu waarvan iedereen denkt dat hij een spion van de militaire politie is. En we krijgen te maken met luitenant Ito die besluit dat zijn mannen een eervolle dood verdienen en hen uit de stellingen richting de Amerikaanse machine geweren stuurt.
Een film maken in een taal die je zelf niet spreekt is eigenlijk onmogelijk. Een film maken die het verhaal over een iconische slag verteld vanuit het oogpunt van de ‘vijand’ is zo mogelijk nog lastiger. Dat Letters From Iwo Jima hier in slaagt is al bewonderingswaardig. Dat het regisseur Clint Eastwood gelukt is om tegen de verstikkende achtergrond van de Japanse oorlogsmoraal de Japanse soldaten weer te geven als individuen met hun eigen wensen en achtergronden zonder in clichés te vervallen is nauwelijks te bevatten.