Jaar: 1953
Land: Verenigde Staten
Duur: 80 Minuten
Een twaalfjarige jongen vindt het zo vervelend om op zijn zevenjarige broertje te passen dat hij een list verzint. Hij laat het jongetje geloven dat die hem per ongeluk dood heeft geschoten. De zevenjarige Joey schrikt daar zo van dat hij wegvlucht naar het pretpark Coney Island. Daar gaat hij op zoek naar lege flessen en levert ze in voor geld.
Deze film werd gemaakt met een bescheiden budget van slechts $30,000 en op locatie gefilmd op Coney Island en in Brooklyn met behulp van een unieke, verborgen camera. Hierdoor konden de makers werken zonder statief of een grote crew en konden zij duizenden New Yorkers die naar het strand gingen als figuranten inzetten, zonder dat zij het wisten. Het leverde natuurlijke reacties van mensen op, wat een authentieke en spontane sfeer creëerde. De film is hierdoor een juweel als tijdsdocument met de prachtige beelden van de mooie attracties op Coney Island in 1953.
De film won de Zilveren Leeuw op Filmfestival van Venetië en heeft de Franse Nouvelle Vague sterk beïnvloedt. François Truffaut werd geïnspireerd door de spontane productiestijl van de film toen hij The 400 Blows (1959) maakte en hij zei jaren later dat “Onze New Wave nooit tot stand zou zijn gekomen als de jonge Amerikaan Morris Engel er niet was geweest om ons met ‘Little Fugitive’ de weg te wijzen naar onafhankelijke productie.”