OPPENHEIMER

Een biografische film over het leven van de theoretische natuurkundige Robert J. Oppenheimer gaat natuurlijk in de eerste plaats over het Manhattanproject waar een groep briljante wetenschappers onder zijn leiding, en in het diepste geheim, tussen 1942 en 1945 de atoombom ontwikkeld. Maar hoe doe je dat? Behandel je dan ook zijn vroege wetenschappelijke loopbaan waar hij van een angstige met heimwee kampende doctoraal student in de experimentele natuurkunde, veranderd in

een zelfverzekerde pionier in de kwantumfysica? Concentreer je je alleen op de wetenschappelijke ontwikkeling van de atoombom of neem je ook de discussie mee over de vraag in hoeverre een wetenschapper morele verantwoordelijkheid voor zijn uitvinding draagt? Wat doe je met Oppenheimers naoorlogse rol als adviseur van de United States Atomic Energy Commission waar hij zijn publieke status als uitvinder van de atoombom gebruikt om te pleiten voor een beperking op het ontwikkelen van atoomwapens? Hoe pak je de geheime hoorzitting van 1954 aan waar Oppenheimer in een showproces zijn beveiligingsbevoegdheden vanwege vermeende communistische sympathieën kwijtraakt? En wat doe je dan met de Senaatscommissie die 5 jaar later volkomen onverwacht Oppenheimer rehabiliteert?

Dat Christopher Nolan in zijn film Oppenheimer geprobeerd heeft al deze onderwerpen in zijn biografie op te nemen is bewonderenswaardig. Dat het hem gelukt is om al deze aspecten te behandelen terwijl hij er tegelijkertijd in slaagt om de persoon Oppenheimer met al zijn fouten en onhebbelijkheden als mens te portretteren is frappant. Dat dit geresulteerd heeft in een bijna 3 uur durend film die geen moment verveeld is niets minder dan een mirakel.

Een Oscar winnend script dat in flashbacks en tijdsprongen een gelaagd verhaal verteld. Oscar winnende acteurs – beste acteur, beste vrouwelijke en mannelijke bijrol; in een Oscar winnende setting – beste productie, beste kostuums, beste makeup. Een Oscar winnende cameraman die met intieme closeups en wijdse panorama’s betovert in zowel kleur (verleden) als zwart-wit (heden). Samen met een Oscar winnende editor en een Oscar winnende regisseur kan dat niet anders dan resulteren in een Oscar winnende film.