Regisseur: Victor Erice
Jaar: 1973
Land: Spanje
Duur: 93 minuten
Jaar: 1973
Land: Spanje
Duur: 93 minuten
1940, Spanje onder Franco. De jonge Ana (Torrent) woont met haar familie op het Castiliaanse platteland. Haar ouders dragen het trauma van de verloren burgeroorlog met zich mee. Vader (Fernán Gómez) wijdt zijn leven aan het houden van bijen en luistert stiekem naar de verboden BBC radio. Moeder (Teresa Gimpera) schrijft brieven aan een geliefde die zich als vluchteling in Frankrijk bevindt.
Ana is hecht met haar oudere zusje Isabel (Telleria) en samen bezoeken zij een rondreizende filmvoorstelling van James Whale’s Frankenstein, die hun dorp aandoet. De film en met name de dood die erin plaatsvindt, maakt diepe indruk op Ana. Maar Isabel vertelt haar dat in de film niemand echt doodgaat en dat het monster een geest is die kan worden aangeroepen en dat zij hem gezien heeft in een schuur buiten het dorp. Ana gelooft haar zus en is vastbesloten het monster op te zoeken.
Ana is hecht met haar oudere zusje Isabel (Telleria) en samen bezoeken zij een rondreizende filmvoorstelling van James Whale’s Frankenstein, die hun dorp aandoet. De film en met name de dood die erin plaatsvindt, maakt diepe indruk op Ana. Maar Isabel vertelt haar dat in de film niemand echt doodgaat en dat het monster een geest is die kan worden aangeroepen en dat zij hem gezien heeft in een schuur buiten het dorp. Ana gelooft haar zus en is vastbesloten het monster op te zoeken.
Dit regiedebuut van Victor Erice is een poëtische en allegorische film, die in hoofdzaak handelt over de inbeeldingen van een kind en de mogelijke consequenties daarvan.
De jonge Ana Torrent is betoverend in haar allereerste filmrol. Het toen 6-jarige meisje bezat geen enkele acteerervaring. Op zoek naar zijn hoofdrolspeelster, had de regisseur haar gevonden tijdens een tocht langs Madrileense schoolpleinen gedurende de pauzes. De naam van haar filmpersonage en die van Isabel Telleria werden in het script veranderd in de echte namen van de twee kinderen, omdat die niet begrepen waarom ze op de set anders werden genoemd.
Erice heeft tot op heden naast verschillende documentaires slechts twee andere films gemaakt, maar wordt desalniettemin in de filmwereld hoog gewaardeerd en volgens velen behoort El Espíritu de la Colmena tot het allerbeste dat de Spaanse cinema ooit heeft voortgebracht.